‘Ik kan nu mijn eigen knoopjes weer dichtdoen’
Het verhaal van Henk Hobe
“Ik had echt een heel dikke vinger, misschien wel twee keer zo dik als normaal. Maar nu is hij weer zoals het hoort.” Henk kampte al enige tijd met reuma in zijn handen, “De dokter zag meteen dat het artrose was en stuurde me door naar het ziekenhuis”. In eerste instantie had hij er niet eens zoveel last van: “Het voelde wat stijver, maar het deed geen pijn. Toen de stijfheid toenam ben ik naar een handentherapeut gegaan die me oefeningen gaf om mijn handen soepel te houden. Dat hielp wel.”
Positieve resultaten
De medicatie die Henk op dat moment slikt, lijkt weinig verschil te maken voor hem. “In maart dit jaar belde de dokter me en zei: ‘Ik heb een nieuw medicijn waar goede resultaten mee geboekt worden. Wil je dat proberen?’ Dat wilde ik uiteraard wel. De eerste drie maanden leek er niet veel te veranderen, maar opeens begon ik verschil te merken.”
Fijngevoeligheid
“Sinds ik de medicijnen slik, kan ik weer veel meer zelf. Kleine voorwerpen van de grond oprapen ging voorheen niet meer, de fijngevoeligheid was weg. Maar nu lukt me dat weer wel! Ook het gepriegel met de knoopjes van een overhemd zou zonder deze medicatie echt een ramp zijn. Dat zou m’n vrouw dan voor me moeten doen en dat lijkt me vreselijk. De ergste stijfheid is nu weg en dat scheelt heel veel.”
Geen pijn meer
Ook de pijn is een stuk minder geworden: “Ik had heel dikke knokkels die behoorlijk zeer deden. Als iemand me een hand gaf, kromp ik ineen van de pijn. Maar laatst gaf iemand me een hand, en echt een stevige hoor, en die voelde ik wel, maar het deed geen pijn meer! Ik doe ook oefeningen om mijn kootjes een voor een te buigen, dat gaat sinds deze medicatie ook een stuk beter.”
Prima leven
“Natuurlijk hoop ik dat er een dag komt dat er een genezing voor reuma gevonden wordt. Maar ik ben van nature een vrolijk persoon en zie altijd de zonnige kant van dingen. Op dit moment kan ik dankzij de medicatie heel goed leven met mijn reuma.”
Meer verhalen
Movembercampagne: ‘Praat (niet te laat) over je prostaat’
‘Zonder die biological had ik in een rolstoel gezeten’
‘Vaak baalde ik omdat ik wéér moest afzeggen’
