In het FM-interview kaart Gerard Schouw de lange periode van vergoeding en beschikbaarheid van geneesmiddelen in ons land aan. ‘We zitten in de greep van een uitdijend systeem van regels, commissies, herijking richtlijnen, nieuwe richtlijnen, onderhandelingen, waardoor het te lang duurt voordat het geneesmiddel bij de patiënt is. Gemiddeld zo’n 510 dagen! Leg dat maar eens uit aan de patiënt’, aldus Schouw.
#terugnaar100
Om de periode tot beschikbaarheid terug te brengen naar 100 dagen, is de Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen (VIG) de campagne #terugnaar100 gestart. Schouw heeft wel ideeën over de manier waarop de toegang versneld kan worden. ‘Dat kan eenvoudig: stel heldere deadlines en laat processen gelijktijdig lopen in plaats van na elkaar. Maar de meeste winst in snelheid behalen we door niet vooraf eindeloos te discussiëren over prijs en effectiviteit maar na bijvoorbeeld een half jaar te vragen: wat heeft het middel gedaan bij welke patiënt? Stel op basis van die uitkomsten de prijs definitief vast.’
Als er niets verandert, moet de patiënt over twee jaar misschien wel 600 dagen wachten op nieuwe geneesmiddelen, vreest Schouw.
Onverteerbaar
Als er niets verandert, moet de patiënt over twee jaar misschien wel 600 dagen wachten op nieuwe geneesmiddelen, vreest Schouw. ‘Dat is onverteerbaar. Ik kan me voorstellen dat huisartsen en apothekers dit ook niet willen. Ik doe dan ook een oproep om gezamenlijk dit probleem te adresseren en op te lossen. We zijn namelijk gezamenlijk verantwoordelijk om de zorg betaalbaar te houden én nieuwe therapieën beschikbaar te stellen.’
Transformatie
Er is frisse politieke wind nodig, vindt Schouw. ‘Transformatie moet, om de zorg betaalbaar en toegankelijk te houden. Investeer in preventie en beloon financieel de inzet op preventie. Verander de focus op het draaien van productie naar belonen van kwaliteit van zorg.’
Preventie
Het productassortiment van de sector verschuift steeds meer van pure cure naar preventie, zegt Schouw. De huidige generatie geneesmiddelen draait om genezen, maar de geneesmiddelen van de toekomst zijn bovenal een complexe behandeling die al vroeg begint. Hij wijst daarbij op de nieuwe generatie cel- en gentherapieën die ziektes kunnen voorkomen, evenals hoge behandelkosten achteraf. Dat vraagt wel om een aanpassing van het huidige zorgsysteem. ‘Wij, de industrie en de zorg, worden in ons land niet betaald om iets te voorkomen, maar alleen om te genezen. Dát moet dus anders.’
