‘Ik ga stoppen met mijn behandeling’, zei Beatrix Geelkerken gisteravond in het tv-programma Hart van Nederland. De 71-jarige vrouw uit Assen heeft diabetes type II en gebruikt diverse medicijnen, waaronder insuline, bloedverdunners en cholesterolverlagers. ‘Als er minder wordt vergoed vanuit de basisverzekering, kan ik die medicijnen niet meer betalen.’
Chronisch zieken
Nederland telt 1,2 miljoen mensen met diabetes. Daarnaast zijn er veel andere Nederlanders met een chronische ziekte. Zo zijn er ruim 2 miljoen reumapatiënten. Veel chronisch zieken zitten in angst, bericht Hart van Nederland. Het kabinet wil volgend jaar voor de meeste medicijnen de maximale vergoeding omlaag schroeven. Daardoor zijn veel mensen op jaarbasis tientallen of soms honderden euro’s duurder uit. Ook het Friesch Dagblad berichtte maandag over dit onderwerp. Reumapatiënt Imre Damsma (50): ‘Ik moet leven van een Wajong-uitkering en zit dus regelmatig in spanning als de vergoeding voor bepaalde medicijnen verandert.’
Bijbetalen of overstappen
Minister Bruins schreef 27 januari in een brief aan de Tweede Kamer dat hij vergoedingslimieten voor medicijnen wil verlagen. In de praktijk betekent dit dat patiënten meer moeten bijbetalen óf overstappen naar een soortgelijk geneesmiddel zonder bijbetaling. Beide opties zijn ongewenst voor de patiënt. Lang niet iedere patiënt kan zo’n bijbetaling – nu maximaal 250 euro per jaar – opbrengen.
Diverse partijen hebben hun zorgen geuit over de voorgenomen maatregel. Patiëntenfederatie Nederland berichtte bijvoorbeeld eerder over het gevaar dat patiënten om financiële redenen worden gedwongen om te kiezen voor het goedkoopste medicijn. ‘Dat strookt niet met onze ervaringen dat wisselen van medicijn lang niet altijd kan’, zegt directeur Dianda Veldman.
Overstappen naar een ander, soortgelijk geneesmiddel is niet eenvoudig. Patiënten kunnen daar nieuwe bijwerkingen van krijgen, leert de praktijk. Veelzeggend is in dit verband dat zorgverzekeraars, apothekers en patiëntenorganisaties onlangs geen overeenstemming konden bereiken over ‘Verantwoord wisselen’. Alleen in uitzonderingsgevallen kunnen artsen vasthouden aan het vertrouwde middel, uit medische noodzaak. Dat is de bekende druppel op de gloeiende plaat.
Niet nodig
Het meest schrijnende aan dit plan is dat het helemaal niet nodig is, stelt de VIG. Modernisering van het GVS staat niet voor niets als sluitpost in het Regeerakkoord. De aanpassing van de Wet geneesmiddelenprijzen (Wgp) levert al zo’n € 300 miljoen op, in plaats van de eerder geschatte € 160 miljoen. Daar bovenop leveren centrale onderhandelingen (tussen overheid en geneesmiddelenbedrijven) ook steeds grotere bedragen op. In 2018 ging het om € 272 miljoen. De VIG begrijpt dat de minister wil kijken naar een modernisering van het GVS, dat sinds 1998 niet
meer is aangepast. Maar daarvoor is een evenwichtige, fundamentele en toekomstbestendige modernisering nodig. Niet een lukrake ingreep over de rug van patiënten.
Fragment Hart van Nederland
Bericht Friesch Dagblad
