Dit deed me denken aan een motie die onlangs in de Tweede Kamer is aangenomen over het toepassen (en vergoeden) van whole genome sequencing (WGS) voor patiënten met kanker in een late behandelingsfase. Dat is uiteraard fantastisch nieuws voor deze groep patiënten voor wie de toekomst uiterst onzeker is. In mijn vorige blog onderstreepte ik al de noodzaak van betere diagnostiek bij deze patiëntengroep.
Het is nu zaak om dit zo snel mogelijk te implementeren en te zorgen dat deze patiënten snel toegang hebben tot deze nieuwe generatie diagnostiek. En ik zeg expres 'patiënt' omdat we het issue iets te vaak op papier hebben opgelost, terwijl de eerste patiënt pas maanden later aan de beurt komt. Het ligt een beetje in onze aard om vroeg de loftrompet te blazen, terwijl er nog allerlei financiële en juridische zaken geregeld moeten worden.
Eigenlijk heb ik nog een andere, veel belangrijkere zorg. We hebben dit nu geregeld voor een zeer selectieve patiëntengroep met kanker in een late behandelfase. Maar hoe zit het met de circa 4.000 patiënten met gemetastaseerd mammacarcinoom, of de 3.000 patiënten met gemetastaseerd prostaatcarcinoom? Deze groepen hebben nauwelijks toegang tot moleculaire diagnostiek, en juist zij kunnen veel baat hebben bij een juiste behandeling in een vroeger stadium.
Dit mooie initiatief wordt overschaduwd door bescheidenheid. Zie het als investeren in preventie (helemaal hip in verkiezingstijd); de kost gaat dus voor de baat uit. Toch is de winst ongekend. Zo hebben patiënten met uitzaaiingen van een niet-kleincellig longcarcinoom met in de tumor een zogenaamde PDL1-expressie van meer dan 50%, een driejaars-overleving van meer dan drie jaar! Dit vooruitzicht was enkele jaren geleden ondenkbaar. Naast een bijdrage aan een langer leven, draagt WGS bij aan gepast gebruik van geneesmiddelen en daarmee aan de betaalbaarheid van de zorg.
Goede moleculaire diagnostiek als standaard interventie is dus een must. Ik blaas dus graag de loftrompet voor de Tweede Kamerleden die deze initiatiefnota hebben ingebracht en gesteund. Het begin is er, maar er is meer nodig. Een grote groep patiënten blijft nu verstoken van een betere diagnose of behandeling. Er zitten teveel patiënten te wachten op de reservebank. In dit geval er staat heel wat meer op het spel dan het meedoen aan een wedstrijd.
Aarnoud Overkamp
(voorzitter Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen)
Reageren? Mail naar [email protected]
