Zo was ik verbijsterd bij het lezen van een nieuw Europees onderzoek naar longkanker. Daarin vielen me drie dingen op. Ten eerste is longkanker de belangrijkste oorzaak van sterfte aan kanker. Ten tweede worden in Nederland de meeste nieuwe diagnoses voor longkanker gesteld. Ten derde is de sterfte als gevolg van de ziekte in ons land, op Polen na (!) het hoogste van Europa. Geen fraaie cijfers. Geen sterk beeld. En al helemaal niet iets om jezelf mee te complimenteren.
Nee, de feiten zijn helder en meedogenloos. Maar ook ontluisterend voor Nederland. Want uit de statistieken blijkt heel duidelijk dat iemand die in Oostenrijk woont en daar longkanker krijgt een veel grotere overlevingskans heeft dan een inwoner hier. En dat heeft weinig te maken met de zuivere berglucht.
Wat is er dan wel aan de hand? Factoren die volgens de onderzoekers een rol spelen bij de aanpak van longkanker zijn toegang tot de nieuwste screening, diagnostiek en behandelmethoden. Maar ook de inzet van een landelijk en lokaal beleid om deze nieuwe behandelingen toegankelijk te maken. De opstellers van de studie hebben het niet voor niets over de shock of the new, oftewel, het tijdperk van totaal nieuwe en andere behandelingen. Maar dan moeten we niet in het oude blijven hangen…
Gelukkig hebben we een parlement vol met pientere koppen. Die bespraken de kwestie. En na enige getalm vanachter de regeringstafel, namen de Kamerleden het heft in handen; bij motie verzochten zij de regering om deze onwenselijke situatie tot op de bodem uit te zoeken. Dat was 18 juni 2019.
Het is nu bijna november en het is nog steeds oorverdovend stil op het Binnenhof. Mag ik de Kamerleden via deze bescheiden blog oproepen de minister bij de komende begrotingsbehandeling van VWS te herinneren aan deze prangende kwestie? Ik wil graag antwoord op twee duidelijke vragen: 1. Hoe is deze Nederlandse achterstand te verklaren? en 2. Wat gaat de minister daar als de wiedeweerga aan doen?!
Gerard Schouw, directeur Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen
