Voor velen van ons aan de andere kant van het kanaal is Churchill toch vooral bekend als de grote oorlogspremier van de Tweede Wereldoorlog. Terwijl zijn militaire macht met de minuut kleiner werd tegen de oprukkende vijand, lukte het hem in juni 1940 om 300.000 soldaten van het strand van Duinkerke te evacueren. Niet door een creatieve, technologische of strategische interventie, maar met zijn mond. Pure oorlogsretoriek. Met de slogan We shall fight till the end wist hij de moraal van zijn land zo op te stuwen dat het Engelse volk in pleziervaartuigen de laatste Britse soldaten uit het Kanaal ging vissen.
En, dus?
Ik zie de retoriek van Churchill ook terug in het Nederlandse zorgdebat. De ene zorgbestuurder buitelt over de ander om in ferme taal te betogen dat ons zorgstelsel verrot is, dat de zorg vol zit met boeven, dat zelfverrijking troef is. Oh ja, daar wordt nog haastig aan toegevoegd dat het nu toch écht tijd is voor verandering. Er wordt Churchilliaans hard gegild in de hoop de eigen onmacht te verbloemen, een volksopstand te ontketenen, of eigen (politieke) ambities te kunnen etaleren.
Ik zie het anders. Volgens mij delen we de zorg over een aantal urgente problemen. De toegankelijkheid van zorg staat onder druk, terwijl de nood vaak hoog is. Zorgpersoneel heeft het zwaar, te zwaar, en verdient hulp.
Maar we leven beslist niet in een bananenrepubliek. We hebben een bijzonder solidair zorgstelsel waarin hulp beschikbaar is voor iedereen, ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt. De zorg in ons land behoort tot de beste in de wereld en onze Nederlandse zorgverleners en specialisten worden wereldwijd gezien als toonaangevend. We hebben dus veel om trots op te zijn.
En dat geldt ook voor de innovatieve geneesmiddelen in ons land. De tijd van one-size-fits-all behandelingen ligt achter ons. Geneesmiddelen worden steeds effectiever, meer passend bij de specifieke noden van de individuele patiënt, steeds eenvoudiger in toepassing en de aandacht voor het veilig gebruik van medicijnen is zeer hoog. De innovatie die vandaag haar intrede doet is er niet alleen vandaag of morgen, maar zal zorgverleners en patiënten tientallen jaren blijven dienen.
Toch wordt geneesmiddeleninnovatie in krachtige Churchill-retoriek geregeld weggezet als de wortel van het kwaad. Ik vind dat bijzonder wrang, omdat vooral zorgbestuurders zich goed zouden moeten realiseren hoe elementair farmaceutische zorg is in de toolbox van menig zorgverlener.
Zeker, er zijn excessen geweest, ondernemers die dachten een slag te kunnen slaan door een oud medicijn af te stoffen en te presenteren als ‘innovatie’. Het is alleen jammer dat die ene casus in het publieke debat die andere 999 oplossingen diskwalificeert. Oplossingen die ons zorgsysteem verrijken, verbeteren, till the end!
Terug naar 1940: na de succesvolle evacuatie van Duinkerke was Churchills politieke positie bezegeld en bleef hij oorlogspremier gedurende de Tweede Wereldoorlog. Zijn succes had echter een grens; bij de eerste parlementsverkiezing na de oorlog lijdt Churchill een hopeloze verkiezingsnederlaag en verdwijnt hij van het politieke toneel.
Marco Frenken
(voorzitter Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen)
