De minister beantwoordde afgelopen week indringende vragen van Kamerleden over de almaar oplopende wachttijden voor nieuwe geneesmiddelen, die patiënten vaak dringend nodig hebben. Het Financieele Dagblad deed uitvoerig onderzoek naar deze wachttijden.
Leven of dood
Minstens dertien van de vijftien nieuwe medicijnen die door de overheid voor onderhandelingen in de sluis zijn geplaatst, zijn in andere Europese landen wél toegankelijk. Sommige middelen zijn zelfs bijna overal in Europa al beschikbaar, behalve in Nederland. Vaak gaat het om geneesmiddelen die het verschil tussen leven en dood kunnen maken, bij ziektes als kanker.
Zo lang een medicijn in Nederland in de sluis zit, wordt het niet vergoed vanuit de zorgverzekering. Dat betekent dat de patiënt er dan niet over kan beschikken.
Onacceptabel
We lopen in Nederland steeds verder achter ten opzichte van andere landen, als gevolg van onze stroperige processen. In landen als Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk kunnen patiënten veel eerder over innovatieve geneesmiddelen beschikken. Bij sluisgeneesmiddelen is de gemiddelde wachttijd voor een Nederlandse patiënt nu al opgelopen tot 410 dagen. Dat is onacceptabel, vindt de VIG.
Kortere wachttijden
Veel geneesmiddelenbedrijven nemen hun verantwoording, door tijdens de sluisprocedure onder strikte voorwaarden het medicijn gratis ter beschikking te stellen, zeker als er geen andere behandelopties zijn voor patiënten. Dit is natuurlijk geen houdbare situatie, want er is dan geen enkele garantie op compensatie. Het zou goed zijn de leden van de Tweede Kamer er bij de minister op aandringen dat hij komt met een verbeterplan, gericht op een transparante en voorspelbare sluisprocedure, vindt de VIG.
Het doel daarvan is veel kortere wachttijden voor de patiënt. In de brief van 19 februari van de minister aan de Tweede Kamer staat daar helaas nog niets over. Voorlopig staat de Nederlandse patiënt dus in de kou.
Patiëntbelang
De minister schrijft dat hij niets ziet in het succesvolle Duitse model, waarbij geneesmiddelen wel direct voor patiënten beschikbaar zijn. Ook is het verbeteren van de procedures niet nodig.
Schouw. ‘Onze leden ontwikkelen nieuwe medicijnen om ze zo snel mogelijk bij de patiënt te krijgen. Vertragingen zijn niet in het belang van de zorg en al helemaal niet in dat van patiënten. Laten we samen, als overheid en bedrijven, kijken hoe we processen kunnen versnellen. Dát moet de insteek zijn. Maar dan moet je wel transparant durven zijn en problemen durven te benoemen.’
