Op 4 maart behandelt de Tweede Kamer de brief van Bruins over verantwoord wisselen van geneesmiddelen. In aanloop naar de behandeling ervan uit de VIG zijn zorgen. Worden niet te veel patiënten door het beleid van VWS geconfronteerd met wisselingen van geneesmiddelen en is dit nog verantwoord? Ook vraagt de VIG zich af hoe dit zich verhoudt tot de verspilling van medicijnen.
Nadere uitwerking
Vooralsnog mist de VIG een nadere uitwerking van de voornemens van de minister. Zo rijst de vraag of er een juridische basis is voor de voornemens en of de minister voldoende geld heeft gereserveerd om de kosten van bureaucratie, verspilling en extra werk voor apothekers te financieren.
Wisselingen
Het wisselen van geneesmiddel door patiënten is een belangrijk element in het geneesmiddelensysteem om zo de betaalbaarheid te borgen. Per jaar worden 3,7 miljoen patiënten geconfronteerd met wisselingen. Maar dit gaat vaak gepaard met gezondheidsklachten en extra werkdruk bij voorschrijvers en apothekers. De VIG vraagt zich af of extra inzet op het wisselen van geneesmiddelen door de modernisering van het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS) nog wel verstandig en verantwoord is. De VIG ziet grote risico’s op bijvoorbeeld verspillingen en tekorten van geneesmiddelen.
Medische noodzaak
De minister onderkent de grote gevolgen die het wisselen van geneesmiddelen kan hebben voor de patiënt. Hij stelt een soort vangnet in voor patiënten die vanwege ‘medische noodzaak’ niet hoeven te wisselen. De minister benadrukt echter dat ‘medische noodzaak’ alleen in uitzonderlijke gevallen kan worden ingezet als vangnet. De VIG maakt zich hier zorgen over omdat het om een uitzonderingssituatie gaat. Dit zou kunnen betekenen dat mogelijk miljoenen andere patiënten geconfronteerd worden met het verplicht wisselen van geneesmiddelen.
Gezondheidsklachten
Patiëntenorganisaties waarschuwen dat een aanzienlijke groep patiënten gezondheidsklachten ervaart na het wisselen van medicatie. De minister geeft aan dat met goede voorlichting en begeleiding wisselen van geneesmiddelen geen probleem moet zijn. De VIG heeft twijfels of alleen begeleiding en voorlichting afdoende werkt. Zeker als er bij het wisselen van geneesmiddelen meer speelt dan alleen de laagste prijs. Zo zijn er dikwijls ook verschillen in effectiviteit en bijwerkingen van geneesmiddelen binnen een zelfde therapeutische klasse. Daarnaast geldt voor sommige geneesmiddelen dat er gewisseld moet worden van devices of toedieningsvorm. Wanneer met deze elementen onvoldoende rekening wordt gehouden, zijn gezondheidsklachten bij patiënten niet uit te sluiten.
